Als oudste kleinkind gaat hij spreken tijdens de uitvaart van zijn opa. Best spannend, want hoewel spreken in het openbaar hem vrij gemakkelijk afgaat is dit toch wel wat anders. Want wat gaat hij vertellen en hoe gaat het met zijn emoties. Hij stelt het schrijven van zijn tekst uit tot het laatste moment, zoals hij dat gewend is met zijn studie opdrachten. 's Avonds laat komen de gebeurtenissen van de afgelopen dagen langs in zijn gedachten. Ziet hij de beelden weer voor zich. Hoe verdrietig oma is, zijn moeder druk bezig is van alles te regelen. Ziet hij de foto's langskomen die ze samen uitgezocht hebben. Foto's van de zaak die opa vroeger had, in het centrum van de stad. Hij was nog te klein om zich dat nu nog te herinneren, maar kent natuurlijk de verhalen. Zijn gedachten gaan ook naar de bijzondere ervaringen die hij afgelopen week had. Hij twijfelt of hij ze zal delen, zou het niet heel zweverig overkomen? Maar het kan toch geen toeval zijn? De muziek die speelde precies op het moment dat hij gebeld werd dat opa was overleden. De tekst die hem niet eerder was opgevallen maar die ging over een opa die gemist werd. Dat uitgerekend dat nummer uit zijn playlist van duizenden nummers speelde. Twee dagen later was hij ingepland pakketjes rond te brengen, zijn bijbaantje dat wat inkomsten oplevert. Vaak gaat zijn rit richting Drachten maar niet deze keer. Hij mocht pakketjes afleveren in Emmen, allen in de buurt van het voetbalstadion. Onderweg gingen zijn gedachten naar die honderden keren dat hij deze weg samen met opa had gereden. Opa die hem dan naar het voetbalstadion bracht waar hij als talentvolle jonge speler mocht trainen. Dat was wel heel bijzonder toch, dat hij net nu deze route kreeg toebedeeld. Toen hij die avond thuiskwam liep hij tegen de opa en oma van zijn kamergenoot aan. Ze kwamen even langs terwijl ze onderweg waren naar hun afspraak. Een etentje met oude vrienden. Wat leuk, waar gaan jullie eten vroeg hij uit pure belangstelling. Ach, je kent het vast niet, een restaurantje in Assen. Nou, heel toevallig kom ik daar vandaan zei hij. Het is de Ponderosa was het antwoord. Zijn mond viel open. De Ponderosa, dat kende hij van die keren dat ze met de familie daar geweest waren. Maar dat niet alleen daar zou de uitvaart van zijn opa deze week zijn. Zijn verbaasde blik trof hen....je opa? wie is dat dan vroegen zij op hun beurt belangstellend. Nadat hij zijn naam had genoemd bleken ze precies te weten wie zijn opa was, jazeker.....je opa had vroeger een winkel in het centrum..... Een warm gevoel begon in zijn hart en stroomde door zijn lichaam. Zijn opa.....zou hij dan, was hij dan....
is hij dan....
