top of page
Foto van schrijverSaskia Geerts

Evenwicht

Plotseling zie ik het liggen. Jouw puzzelboekje. Het ligt op het tafeltje in ons zitje. Altijd als je heel even pauze had tussen twee cliënten door zat je daar, even snel een kop koffie en even wat woorden invullen. Nu ligt het daar, het boekje, half ingevuld. Net als je leven. Je was van plan 125 te worden zei je altijd. Uiteindelijk werd je net geen 61, half ingevuld dus. Ik ben op zoek naar een nieuw balans merk ik. Als je van twee naar een gaat is het evenwicht weg. Jij met al je energie, ik veel rustiger, we hadden samen balans ontwikkeld. Eigenlijk al vrij snel nadat we elkaar leerden kennen. We vloeiden automatisch in elkaar over. Was jij druk, was ik rustig. Had ik veel te doen, ving jij dingen op. In een laatje vond ik een schetsboekje, met tekeningen van onderdelen van de boot. We genoten ervan om samen te brainstormen, onze creativiteit te laten borrelen over wat mooi, handig en efficiënt zou zijn. Nu is het aan mij om te bedenken hoe ik verder ga met mijn leven. Verkoop ik het huis om een camper te kopen en op wereldreis te gaan? Heel hip, maar nee, niet mijn ding. Ga ik na 57 jaar Assen verlaten om op een andere plek een nieuw leven op te bouwen? Ook dat roept nu geen kriebels op. Zal ik dan mijn hele huis opnieuw gaan verven? Ach....voorlopig doe ik kleine dingen. Jij was de meest actieve van ons twee. Altijd vol ideeën en alles zelf willen doen. Een van de laatste keren dat we ergens gingen eten ontdekte je op het terras een ijskoffie. Die bestelden we en die smaakte goed! De meiden en ik hebben inmiddels al op diverse terrasjes een ijskoffie genomen maar nooit zo lekker als die eerste. Afgelopen week bedacht ik dat jij natuurlijk thuis allang had geprobeerd om zelf een ijskoffie te maken, die minstens zo lekker zou smaken als die eerste. Geïnspireerd door jou ben ik daarmee ook aan de slag gegaan. En zo ben ik aan het voelen en proberen wat bij mij past. Wat van mij is en wat van jou was. Waarin ik jou tegemoet kwam en waarin jij mij. Om uiteindelijk weer een nieuw evenwicht te vinden, in mezelf. Zonder jouw fysieke aanwezigheid, wel met jou in gedachten, wetend dat je daar bent, soms ver weg, meestal dichtbij.


Comments


bottom of page