Natuurlijk in Uitvaarten
Saskia Geerts
direct contact? bel 06 -154 27 898
Zo kan het ook
Natuurlijk in Uitvaarten is een kleinschalige, onafhankelijke uitvaartonderneming. Waar de tijd nemen, bewuste keuzes maken en aandacht voor de persoon belangrijk zijn.
Mensen vragen weleens of ik niet liever bij een grote onderneming werk, zodat ik verzekerd ben van inkomen. Maar nee, ik vind het juist belangrijk dat ik bij elke familie helemaal zelf kan bepalen en aanvoelen wat nodig is. Zonder daarbij standaard tijden of regels in mijn achterhoofd te hebben.
Een uitvaart moet passen bij de familie, moet passen bij degene die is overleden. Wat mij betreft kan dat alleen als de nabestaanden zich veilig en vertrouwd genoeg voelen om zichzelf te zijn, hun wensen kenbaar te maken, we alle keuzes rustig bespreken en steeds checken of deze goed blijven voelen. Die natuurlijke en ongedwongen werkwijze past bij mij en vindt haar weg naar de families die zich daarin herkennen.
Inspiratie
Thuis
Haar man heeft een atelier aan huis, waar hij kunstwerken schilderde. Toen hij overleed wist ze meteen dat ze hem thuis wilde houden. Dat ze mensen wilde uitnodigen thuis afscheid te nemen en stil te staan bij zijn leven. Wie hij was en wat hij voor haar en hun kinderen en kleinkinderen betekent.
We zorgden voor goed geluid in zijn atelier, omdat een aantal mensen graag hun herinneringen en gevoelens wilde delen. We zorgden dat er beeldschermen stonden zodat er foto's gekeken konden worden.
Ze wilden heel graag een informeel samenzijn.
Met een buffet met hapjes en drankjes, zodat iedereen zich welkom voelde, die laatste keer samen in zijn atelier.
Liefde voor...
Ze waren zijn lust en zijn leven: paarden.
Nadat hij onverwacht overleed wisten ze het zeker.
Er moesten paarden bij zijn uitvaart zijn.
Zijn vrienden organiseerden het meteen.
Zijn zoons droegen hun vader op hun schouders, zoals zij zich altijd door hem gedragen voelden.
Bij verlaten van de kerk stonden ze buiten,
een hele rij met paarden, een erehaag gevormd door familie en vrienden.
Toast
Saskia ik heb een vraag aan jou.
Wil je ons een groot plezier doen en samen met ons een laatste toast uitbrengen op haar leven?
Ik kijk mijn collega aan, hij zal zo dadelijk de auto rijden. Zo'n verzoek krijgen we doorgaans niet.
Mijn vrouw had het gewild, we brachten op bijzondere momenten altijd een toast uit en dit is een heel bijzonder moment.
Het is inderdaad helemaal passend bij hoe deze dagen zijn gegaan, bij hoe haar echtgenoot al enige tijd voor haar overlijden contact met me heeft gezocht omdat hij perse wilde dat alles goed voorbereid zou zijn.
We heffen het glas, op deze bijzondere vrouw,
op haar leven dat geleefd is!
Kleine kring
Ze hield nooit van in de belangstelling staan,
was bij voorkeur op de achtergrond aanwezig.
Geen toeters en bellen tijdens mijn uitvaart had ze nadrukkelijk gezegd.
Ze is ons zo dierbaar vertelden haar nabestaanden,
we willen haar leven eer aan doen,
stil staan bij hoe haar licht op ons leven scheen.
We zullen haar nooit vergeten.
Ze kozen een plek in de natuur,
spraken over haar leven, wie ze was en welke invloed ze op hun leven heeft.
Er waren geen toeters en bellen,
wel mooie woorden, over liefde, over verdriet, over gevoelens en vooral over haar.
